مثل حضرت امیر المومنین علیه السلام مثل نهر عسل است

مثل حضرت امیر المومنین علیه السلام مثل نهر عسل است

امام صادق علیه السلام در تفسیر خود می‌فرمایند:

ويقال: مثل الجنة، مثل المصطفى (صلى الله عليه وآله) ومثل علي المرتضى (عليه السلام) مثل نهر العسل كما قال المصطفى (صلى الله عليه وآله): من أحب عليا فقد استسمك بالعروة الوثقى؛ فكما العسل شفاء الأبدان فكذلك محبة علي (عليه السلام) شفاء الأديان و الأرواح والقلوب والنفوس وكما أن العسل لا يحتمل العيوب وهو صاف، فكذلك علي (عليه السلام) هو ولي الله ووصي رسوله وإمام الهدى ومنار السبيل إلى الجنة، الذي أظهر الحق وكسر الأصنام وبايع البيعتين وهاجر الهجرتين وصلى القبتين وشهد بدرا وحنين ولم يكفر بالله طرفة عين ولنا فيه من الثمرات الحسن (عليه السلام)، ثمرة الإسلام، والحسين (عليه السلام)، مغفرة للمعاصي كيف يكون مستويا من أحبهم مع من خالفهم وأبغضهم، فمحبيهم في الجنان ومبغضيهم في خالد النيران وسقوا ماء حميما فقطع أمعائهم حتى لا ينسع فيه إلا الإنقطاع والحميم والقطران، فطوبى لمن آواهم في قلبه، والويل ثم الويل لمن أبغضهم بعد ما قال النبي (صلى الله عليه وآله): من أبغض عليا فقد أبغضني ومن أبغضني فقد أبغض الله فخصمه الرحمن ويلعنه الديان ويقرنه مع الشيطان ويخلده في النار.

مثل پیامبر صلی الله علیه و آله مثل بهشت است مثل علی علیه السلام مانند نهر عسل است، چنانچه حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کس علی علیه السلام را دوست بدارد، به ریسمان محکم الهی متسمک شده است. چنانچه عسل بدن‌ها را شفا می‌دهد، محبت علی علیه السلام ادیان و ارواح و قلب‌ها و جان‌ها را شفا می‌دهد و چنانچه عسل عیوب را در خود نمی‌پذیرد، امیر المومنین علیه السلام صاف است و عیبی ندارد. بدین جهت است که او ولی خدا و وصی رسول خدا صلی الله علیه و آله و امام هدایت و مناره‌ای است که به سوی بهشت هدایت می‌کند. او کسی است که اظهار حق کرد و بت‌ها را شکست و با پیامبر بیعت کرد و با هجرتش هجرت نمود و به دو قبله نماز خواند و بر بدر و حنین گواه بود و هرگز بت نپرستید و ثمره او حضرت حسن علیه السلام، ثمره اسلام است و ثمره دیگرش حضرت حسین علیه السلام عامل بخشش گناهان است. پس چگونه مساوی است کسی آن‌ها دوست دارد با کسی که با آن‌ها مخالفت کرده و دشمنی ورزیده است؟ پس محب آن‌ها در بهشت است و دشمن آن‌ها جاویدان در عذاب جهنم است و با نوشیدن آب حمیم و قطران وجودشان عذاب و متلاشی می‌شود. پس خوشا به حال آن کس که محبت آن‌ها در قلبش است و وای و وای بر کسی که آن‌ها را دشمن بدارد؛ چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: هر کس علی علیه السلام را دشمن بدارد، من را دشمن داشته است و هر کس با من دشمنی کند، با خدا دشمنی کرده است و خدای رحمان و دیان او را دشمن می‌دارد و لعنت می‌کند و شیطانی قرین و همراه او کرده و در عذاب آتش جاویدان می‌کند.

تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق علیه السلام، صفحه ۳۰۶، چاپ انتشارات سخن

عرضه ولایت امیر المومنین علیه السلام در عالم اظله

عرضه ولایت امیر المومنین علیه السلام در عالم اظله

امیر المومنین علیه السلام در فرازی از خطبه شریف البیان فرمودند:

أنا الذي أقامني اللّه في الأظلة و دعاهم إلى طاعتي، فلما ظهرت أنكروا، فقال اللّه سبحانه: «فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ‌ [فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ]».

«منم آن که خداوند در عالم اظله ولایتم را برپا داشت و مردم را به اطاعت من دعوت کرد، اما چون در دنیا ظهور کردم، ولایتم را انکار کردند؛ به این دلیل است که خداوند در قرآن (آیه ۸۹ سوره بقره) فرمود: آن گاه که نزدشان آمد، با وجود آنکه او را شناختند باز به او کافر شدند[، پس لعنت خدا بر کافران باد].»

مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، صفحه ۱۷۱، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از عبد الله قربانپور دلاور، صفحه ۵۱۵-۵۱۶، چاپ انتشارات طوبای محبت



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از برادران راشدی، صفحه ۵۴۹، چاپ انتشارات ذوی القربی



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از سید محمد حسین حسینی، صفحه ۳۷۱، چاپ انتشارات آرایان



ولایت بهانه خلقت، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از سید جلال الدین سیادتی، صفحه ۳۶۰، چاپ انتشارات شاهچراغ علیه السلام

تفسیر و تاویل آیه پنجم و ششم سوره قصص

تفسیر و تاویل آیه پنجم و ششم سوره قصص

علی بن حسن زواره‌ای رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ امامیه می‌نویسد:

و در طریق اهل البیت علیهم السلام روایت کنند که این آیه در شأن مهدی است - علیه السلام - چنانچه در کتب مذکور است که چون حضرت صاحب الزمان متولد شد، در همان دم، فرمودند که: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّحِيمِ؛ وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ». و تا آخر خواند و دوازده امام را به ترتیب نام برد و چون به خود رسید، اشارت به موعد خود فرمودند.

و دیگر، خدای تعالی او را و اصحاب وی را پس از آن که ضعیف شمرده باشند، منت نهد و متمکن سازد در تمام زمین _ چه مراد به زمین، جمله روی زمین است _ و او را امام و وارث گرداند. و این اولی است (بر تفاسیر غیرمعصوم)؛ زیرا که مراد به ارض، جنس است که لام تعریف دال است بر آن.

و دیگر آن که امام در حق او حقیقت است و در حق بنی اسرائیل مَجاز. و دیگر، وارث به او لایق است؛ چه خاتم ائمه معصومین علیهم السلام است؛ چنانچه آیه کریمه «وَلَقَدْ كَتَبْنَا في الزَّبُورِ» اشعار به این دارد.

و از امام زین العابدین علیه السلام روایت است که آن حضرت فرمودند که: «به آن خدایی که محمد صلی الله علیه و آله را به حق، به خلق فرستاد که ما اهل بیتیم به منزله موسای پیغمبر علیه السلام و شیعیان ما به منزله شیعیان ایشان و دشمنان ما به مثابه فرعون‌اند و پیروان دشمنان ما به جای اتباع فرعون. پس احوال ما مشابه احوال ایشان است؛ چنانچه ایشان از ضعف به قوت ترقی کردند و دشمنان نگونسار شدند، بعد از مدتی مدید از ما نیز این چنین خواهد شد که حضرت مهدی علیه السلام ظاهر شود و تسخیر تمام بلاد بکند و دشمنان آل محمد را ناچیز گرداند».

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۴، صفحه ۵۵-۵۶، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی

آیات رد انکار کنندگان رجعت

آیات رد انکار کنندگان رجعت

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه می‌نویسد:

اما آیات رد انکار کنندگان رجعت مانند:

«ويوم نحشر من كلامة فوجا». ای رسول ما به یاد بیاور امت را در آن روزی که از هر قومی دسته‌ای را به سوی دنیا برگردانیم. (سوره نحل آیه ۶۳)

حماد روایت کرده که امام صادق علیه السلام فرمود: ای حماد مردم در معنای این آیه چه می‌گویند؟ عرض کردم: می‌گویند این آیه مربوط به قیامت است. فرمودند: چنین نیست که آن‌ها می‌گویند این آیه در اثبات رجعت می‌باشد آیا خداوند در روز قیامت یک طایفه از هر قوم و جماعتی را زنده نموده و باقی آن‌ها را رها می‌کند؟ و آیه‌ای که راجع به قیامت می‌باشد این است: «وحشرناهم فلم نغادر منهم احدا» و ما همه را در روز محشر از قبرها برانگیزیم و کسی را ترک ننموده و فرو نگذاریم. (سوره کهف، آیه ۴۵)

مانند: «وحرام على قرية اهلكناها انهم لا يرجعون» مردم هر دیاری را که ما هلاک نمودیم دیگر زندگانی بر آنها حرام است و هرگز به دنیا باز نخواهند گشت. (سوره انبیاء، آیه ۹۵)

امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند طایفه‌ای را که مستوجب عذاب شده و هلاک نموده در رجعت باز نمی‌گرداند فقط در قیامت زنده خواهند شد ولی در موقع رجعت مومنین خالص و کافرین خالص و کسانی که به عذاب الهی هلاک نشده‌اند باز خواهند گشت.

عبدالله بن مسکان روایت می‌کند که امام صادق علیه السلام در تفسير آيه «واذ اخذ الله ميثاق النبيين لما آتيتكم من كتاب وحكمة ثم جاءكم رسول مصدق لما معكم لتؤمنن به ولتنصرنه» (سوره آل عمران، آیه ۸۱: چون خداوند از پیغمبران پیمان تبلیغ گرفت در آن موقع که به شما کتاب و حکمت بخشید برای هدایت شما اهل کتاب رسولی از جانب خدا آمد که به راستی کتاب و شریعت شما گواهی می‌داد تا ایمان آورده و او را یاری کنید.) فرمود: خداوند از زمان آدم پیغمبری را مبعوث نکرده مگر آنکه به سوی دنیا برمی‌گرداند و امیر المومنین را یاری می‌نماید و مراد از «لتؤمنن به» یعنی به رسول اکرم صلی الله علیه و آله ايمان می‌آورند و مراد از «ولتنصرنه» یعنی امير المومنین را یاری می‌کنند.

و مانند این آیه زیاد است که خداوند وعده نصرت و رجعت ائمه علیهم السلام را داده و می‌فرماید: «وعد الله الذين آمنوا منكم - ای گروه ائمه - وعملوا الصالحات ليستخلفنهم في الارض كما استخلف الذين من قبلهم وليمكنن لهم دينهم الذي ارتضى لهم وليبدلنهم من بعد خوفهم امنا يعبدونني لا يشركون بى شيئا» (سوره نور، آیه ۵۴: خداوند وعده فرموده به کسانی از شما که به خدا و امام عصر علیهم السلام ایمان آورده و نیکوکار باشند، در زمان ظهور خلافت دهد و به جای امت‌های گذشته حکومت و اقتدار بخشد همانطور که امت‌های نیکوکار جانشین پیشینیان خود شدند و دین پسندیده شما را که اسلام واقعی است بر تمام دنیا مسلط گرداند و به مومنین که از دشمنان در اندیشه و خوف هستند. ایمنی کامل عطا فرماید و مرا بدون هیچ شائبه شرک و ریا به یگانگی پرستش نمایند.) این وعده‌ها برای زمانی است که ائمه را به سوی دنیا برگرداند.

مانند: «ونريد ان نمن على الذين استضعفوا في الارض ونجعلهم ائمة ونجعلهم الوارثين ونمكن لهم في الارض» (سوره قصص، آیه ۴: و ما اراده نمودیم که به آن طوایف ضعیفی که در زمین هستند منت گذارده و آن‌ها را وارث ملک کفار نموده و پیشوایان خلق قرار دهیم.) که تمام این آیات درباره رجعت است.

عمر بن شمر روایت می‌کند که در حضور حضرت امام محمد باقر علیه السلام از جابر بن عبد الله انصاری سخن به میان آمد، حضرت فرمودند: خداوند جابر را رحمت کند که در علم و دانش به مقام بلندی رسید و تأویل این آیه «ان الذي فرض عليك القرآن لرادك إلى معاد» (سوره قصص، آیه ۸۵ : ای رسول ما بدان به طور یقین خدایی که احکام قرآن را بر تو فرض و واجب نموده تو را به جایگاهت بر می‌گرداند.) را می‌دانست و مانند این آیات زیاد است و ما هر یک را در جای خود بیان خواهیم کرد.

تفسیر قمی، تألیف علی بن ابراهیم قمی، با ترجمه فارسی جابر رضوانی، جلد ۱، صفحه ۹۳-۹۵، چاپ انتشارات بنی الزهرا علیهم السلام

اگر شتر وارد سوراخ سوزن شد، طلحه و زبیر و اصحاب جمل هم وارد بهشت می‌شوند!

اگر شتر وارد سوراخ سوزن شد، طلحه و زبیر و اصحاب جمل هم وارد بهشت می‌شوند!

خدای عالم در آیه ۴۰ سوره اعراف می‌فرماید:

إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِين

همانا کسانی که آیات ما را دروغ پنداشتند و خود را برتر از ایشان شمردند درهای آسمان برایشان گشوده نمی‌شود و داخل در بهشت نمی‌گردند تا وقتی که شتر وارد سوراخ سوزن گردد و این چنین تبهکاران را سزا می‌دهیم!

در تفسیر قمی و عیاشی رحمهما الله از امام صادق و امام باقر روحی فداهما نقل شده است که این آیه درباره‌ی برپاکنندگان معرکه‌ی جمل یعنی طلحه و زبیر نازل شده و منظور از جمل همان لشکر شتر عایشه است!

مرحوم شرف الدین نجفی رحمه الله می‌فرمایند: اهل جمل کسانی‌اند که آیات خدا را دروغ شمردند و بزرگ‌ترین آیت خدا وجود مقدس امیر المومنین روحی فداه است که بر وی سرکشی کرده و او را تکذیب نمودند! و به خاطر ارواح ناپاک و رفتارهای زشتشان درهای آسمان به رویشان گشوده نمی‌شود.

تفسیر کنز الدقائق، تالیف میرزا محمد قمی مشهدی، جلد ۵، صفحه ۶۴، چاپ موسسه فرهنگی هنری شمس الضحی