خواب مخوف حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله

در قسمی از مقدمه فوق العاده مهم کتاب شریف صحیفه سجادیه، که در اکثر خانه‌ها پیدا می‌شود اما متاسفانه آن را با دقت و ژرف‌نگری نمی‌خوانیم، آمده است که متوکل بن هارون (راوی کتاب) از حضرت امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمودند:

أَبِي حَدَّثَنِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِيٍّ(عليه السلام): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله عليه و اله) أَخَذَتْهُ نَعْسَةٌ وَ هُوَ عَلَى مِنْبَرِهِ. فَرَأَى فِي مَنَامِهِ رِجَالًا يَنْزُونَ عَلَى مِنْبَرِهِ نَزْوَ الْقِرَدَةِ يَرُدُّونَ النَّاسَ عَلَى أَعْقَابِهِمُ الْقَهْقَرَى فَاسْتَوَى رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله عليه و اله) جَالِساً وَ الْحُزْنُ يُعْرَفُ فِي وَجْهِهِ. فَأَتَاهُ جِبْرِيلُ (عليه السلام) بِهَذِهِ الْآيَةِ: «وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْناكَ إِلّا فِتْنَةً لِلنّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلّا طُغْياناً كَبِيراً» يَعْنِي بَنِي أُمَيَّةَ. قَالَ: يَا جِبْرِيلُ أَ عَلَى عَهْدِي يَكُونُونَ وَ فِي زَمَنِي قَالَ: لَا، وَ لَكِنْ تَدُورُ رَحَى الْإِسْلَامِ مِنْ مُهَاجَرِكَ فَتَلْبَثُ بِذَلِكَ عَشْراً، ثُمَّ تَدُورُ رَحَى الْإِسْلامِ عَلَى رَأْسِ خَمْسَةٍ وَ ثَلَاثِينَ مِنْ مُهَاجَرِكَ فَتَلْبَثُ بِذَلِكَ خَمْساً، ثُمَّ لَا بُدَّ مِنْ رَحَى ضَلَالَةٍ هِيَ قَائِمَةٌ عَلَى قُطْبِهَا، ثُمَّ مُلْكُ الْفَرَاعِنَةِ. قَالَ: وَ أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِي ذَلِكَ: «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ، لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» تَمْلِكُهَا بَنُو أُمَيَّةَ لَيْسَ فِيهَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ. قَالَ: فَأَطْلَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِيَّهُ(عليه السلام) أَنَّ بَنِي أُمَيَّةَ تَمْلِكُ سُلْطَانَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ مُلْكَهَا طُولَ هَذِهِ الْمُدَّةِ فَلَوْ طَاوَلَتْهُمُ الْجِبَالُ لَطَالُوا عَلَيْهَا حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ تَعَالَى بِزَوَالِ مُلْكِهِمْ، وَ هُمْ فِي ذَلِكَ يَسْتَشْعِرُونَ عَدَاوَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ بُغْضَنَا. أَخْبَرَ اللَّهُ نَبِيَّهُ بِمَا يَلْقَى أَهْلُ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلُ مَوَدَّتِهِمْ وَ شِيعَتُهُمْ مِنْهُمْ فِي أَيَّامِهِمْ وَ مُلْكِهِمْ. قَالَ: وَ أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِمْ: «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ». وَ نِعْمَةُ اللَّهِ مُحَمَّدٌ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ، حُبُّهُمْ إِيمَانٌ يُدْخِلُ الْجَنَّةَ، وَ بُغْضُهُمْ كُفْرٌ وَ نِفَاقٌ يُدْخِلُ النَّارَ. فَأَسَرَّ رَسُولُ اللَّهِ (صلى الله عليه و اله) ذَلِكَ إِلَى عَلِيٍّ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ. قَالَ: ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام): مَا خَرَجَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَى قِيَامِ قَائِمِنَا أَحَدٌ لِيَدْفَعَ ظُلْماً أَوْ يَنْعَشَ حَقّاً إلَّا اصْطَلَمَتْهُ الْبَلِيَّةُ، وَ كَانَ قِيَامُهُ زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا.

پدرم مرا از پدرش از جدش از علی عليه السلام روایت كرد که رسول خدا صلی الله علیه و آله را در حالی که بر فراز منبر بود، خواب سبکی فرا گرفت. پس در عالم خواب چنین دید که مردمی چند، همچون بوزینگان بر منبرش می‌جهند و مردم را به قهقرا سیر می‌دهند. پس رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که بر روی منبرش نشسته بود، از خواب برخاست در حالی که چهره‌اش محزون و اندوهناک بود. در این هنگام جبرئیل علیه السلام این آیه را بر آن حضرت آورد: «وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْناكَ إِلّا فِتْنَةً لِلنّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلّا طُغْياناً كَبِيراً؛ و آن رویایی را که به تو نمایاندیم، و نیز آن شجره ملعونه در قرآن را جز برای آزمایش مردم قرار ندادیم، و می‌ترسانیمشان، ولی آنان را جز بر سرکشی بزرگ نمی‌افزاید» (سوره اسراء، آیه ۶۰) که مراد از شجره ملعونه بنی امیه‌اند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «ای جبرئیل، آیا اینان در زمان من خواهند بود؟» جبرئیل گفت: «نه؛ ولی چرخ آسیای اسلام از آغاز هجرت تو به گردش در می‌آید و تا ده سال، همچنان می‌گردد. سپس در پایان سال سی و پنجم از هجرت تو دوباره به گردش می‌افتد و تا پنج سال (سال‌های حکومت حضرت امیر المومنین علیه السلام) چنین خواهد بود. سپس به ناچار چرخ آسیای گمراهی به حرکت در می‌آید و بر محور خود، پابرجاست و پس از آن سلطنت فراعنه خواهد بود.

سپس حضرت صادق علیه السلام فرمودند: «خدای تعالی سوره قدر را نیز در این زمینه نازل فرمود: «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ، لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ؛ ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. چه می‌دانی که شب قدر چیست؟ شب قدر، از هزار ماه بهتر است». هزار ماهی که بنی امیه در آن حکومت می‌کنند، خالی از شب قدر است».

آن گاه حضرت در ادامه فرمودند: «پس خدای عز و جل پیامبرش را آگاه نمود که بنی امیه حکومت این امت را به دست می‌گیرند و روزگارشان هزار ماه خواهد بود. پس اگر کوه ها با ایشان در افتند، بر آنها چیره خواهند شد، تا آن که خدای تعالی به زوال و نابودی سلطنتشان فرمان دهد. بنی امیه در این مدت که بر مردم سلطه دارند، شعارشان دشمنی و کینه ما اهل بیت پیامبر است، و خداوند از آنچه که در این روزگار از سوی بنی امیه بر سر اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله و دوستان و پیروانشان می آید، پیامبرش را آگاه کرده است».

آن گاه امام صادق فرمودند: «خداوند این آیه را در باره بنی امیه نازل کرده است: «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ؛ آیا به کسانی که شکر نعمت خود را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را به سرای هلاکت در آوردند، ننگریستی؟ در آن سرای هلاکت که جهنم است وارد می‌شوند، و چه بد قرارگاهی است» (سوره ابراهیم، آیه ۲۸-۲۹) و نعمت خدا در این آیه، محمد صلی الله علیه و آله و اهل بیت اوست که محبت آنان، ایمانی است که به بهشت وارد می‌سازد و دشمنی و کینه آن‌ها، کفر و نفاقی است که به جهنم در می‌آورد. پس این رازی بود که رسول خدا آن را با علی و اهل بیت علیهم السلام او در میان نهاد».

متوکل می‌گوید: آن گاه امام صادق فرمودند: «هیچ یک از ما برای از بین بردن ستم یا به پا داشتن حق، تا روز به پاخاستن قائم ما (امام مهدی علیه السلام)، قیام نکرده و نخواهد کرد، جز آنکه طوفان بلا او را از پای درآورد، و قیامش بر اندوه ما و شیعیان ما بیفزاید».

الصحیفة السجادیة الکاملة، تالیف امام سجاد علیه السلام، مقدمه، صفحه ۲۴-۲۷، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات