فراخواندن مردم به امامشان در قیامت

فراخواندن مردم به امامشان در قیامت

مرحوم علی بن حسن زواره‌ای در تفسیر آیه: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لايُظْلَمُونَ فَتِيلاً» ([به‌يادآور] روزى را که هر گروهی را با امامشان می‌خوانیم. کسانی ‌که نامه‌ی عملشان [توسط امام حق] به دست راستشان داده‌ شود، آن را [با شادی و سرور] می‌خوانند و کمترین ستمی به آن‌ها نخواهد شد؛ سوره اسراء، آیه ۷۱) می‌نویسد:

و در لباب از امیر المومنین علی صلوات الله علیه نقل می‌کند که [فرمودند]: «در آن روز، هر قومی را بخوانند به امام زمان ایشان، پس خوشا حال قومی که امامان ایشان، ائمه معصومین علیهم السلام باشند نه ائمه کفر و ضلالت».

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۳، صفحه ۲۱۳، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی



پی نوشت: مرحوم طبرسی نیز روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در باب این آیه فرمودند: «أَنَّ الْأَئِمَّةَ إِمَامَانِ إِمَامُ هُدًى وَ إِمَامُ ضَلَالَةٍ؛ امامان دو گونه‌اند: امام هدایت و امام ضلالت». (به تعبیر دیگر یعنی امام دو گونه است: امام نور و امام آتش؛ امامی که مردم را به سمت نور و روشنایی هدایت می‌کند و امامی که مردم را با خود به بی‌راهه گمراهی می‌برد و در چاه تاریکی و آتش می‌اندازد.)

مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تالیف شیخ طبرسی، جلد ۶، صفحه ۲۰۹، چاپ دار العلوم

تفسیر و تاویل آیه پنجم و ششم سوره قصص

تفسیر و تاویل آیه پنجم و ششم سوره قصص

علی بن حسن زواره‌ای رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ امامیه می‌نویسد:

و در طریق اهل البیت علیهم السلام روایت کنند که این آیه در شأن مهدی است - علیه السلام - چنانچه در کتب مذکور است که چون حضرت صاحب الزمان متولد شد، در همان دم، فرمودند که: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّحِيمِ؛ وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ». و تا آخر خواند و دوازده امام را به ترتیب نام برد و چون به خود رسید، اشارت به موعد خود فرمودند.

و دیگر، خدای تعالی او را و اصحاب وی را پس از آن که ضعیف شمرده باشند، منت نهد و متمکن سازد در تمام زمین _ چه مراد به زمین، جمله روی زمین است _ و او را امام و وارث گرداند. و این اولی است (بر تفاسیر غیرمعصوم)؛ زیرا که مراد به ارض، جنس است که لام تعریف دال است بر آن.

و دیگر آن که امام در حق او حقیقت است و در حق بنی اسرائیل مَجاز. و دیگر، وارث به او لایق است؛ چه خاتم ائمه معصومین علیهم السلام است؛ چنانچه آیه کریمه «وَلَقَدْ كَتَبْنَا في الزَّبُورِ» اشعار به این دارد.

و از امام زین العابدین علیه السلام روایت است که آن حضرت فرمودند که: «به آن خدایی که محمد صلی الله علیه و آله را به حق، به خلق فرستاد که ما اهل بیتیم به منزله موسای پیغمبر علیه السلام و شیعیان ما به منزله شیعیان ایشان و دشمنان ما به مثابه فرعون‌اند و پیروان دشمنان ما به جای اتباع فرعون. پس احوال ما مشابه احوال ایشان است؛ چنانچه ایشان از ضعف به قوت ترقی کردند و دشمنان نگونسار شدند، بعد از مدتی مدید از ما نیز این چنین خواهد شد که حضرت مهدی علیه السلام ظاهر شود و تسخیر تمام بلاد بکند و دشمنان آل محمد را ناچیز گرداند».

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۴، صفحه ۵۵-۵۶، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی

امیر المومنین علی عظیم علیه السلام، افضل الساعات است

امیر المومنین علی عظیم علیه السلام، افضل الساعات است

علی بن ابراهیم قمی قدس سره روایت کرده است:

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنْ عُمَرَ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‌ إِنَّ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ اثْنَتَا عَشْرَةَ سَاعَةً- وَ إِنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع أَشْرَفُ سَاعَةٍ مِنِ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَاعَةً- وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى‌ بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ- وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً.

ابو صامت گوید: امام صادق علیه السلام فرمودند: شب و روز هر کدام دوازده ساعت است و امیر المومنین علی علیه السلام بهترین ساعت از آن دوازده ساعت می‌باشد که مراد از ساعت در آیه «كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً» (بلکه آنان ساعت (امیر المومنین علیه السلام) را تکذیب کردند و ما آتش سوزان دوزخ را بر آن که ساعت را تکذیب کرد آماده کرده‌ایم؛ سوره فرقان، آیه ۱۱) حضرت علی علیه السلام می‌باشد.

تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۲، صفحه ۱۱۲، چاپ موسسه دار الکتاب



تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، ترجمه فارسی از جابر رضوانی، جلد ۳، صفحه ۳۴۸، چاپ انتشارات بنی الزهرا علیها السلام



البرهان فی تفسیر القرآن، تالیف سید هاشم بحرانی، جلد ۵، صفحه ۴۳۶، حدیث ۳، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات



مرحوم علی بن حسن زواره‌ای در ترجمه و شرح این حدیث می‌نویسد:

و علی بن ابراهیم رحمه الله روایت می‌کند از ابی عبد الله عليه السلام که «امیر المومنین صلوات الله عليه ساعتی است از ساعات دوازده[گانه] روز، مثل ساعات شبانه‌روزی که اول روز امامت است». و معاندان همچنانچه قیامت را تکذیب می‌کنند، این ساعت را نیز که منشأ امامت است، تکذیب می.کنند. (منظور مولف این است که تکذیب امیر المومنین علیه السلام مساوی با تکذیب قیامت است.)

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۳، صفحه ۶۰۴، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی



مرحوم بهاء الدین شریف لاهیجی نیز پس از نقل این حدیث می‌نویسد:

«و آنچه علی بن ابراهیم بعد از نقل این حدیث گفته که «ثم ذكر الدهرية وما أعد لهم فقال بل كذبوا بالساعة» تا آخر مراد اینست که ظاهر آیه ذکر دهریه است و آنچه برای ایشان آماده کرده از عذاب سعیر و باطن این آیت ذکر صنمی قریش و اتباع آن‌هاست که بعضی به حسب ظاهر و گروهی در خفیه به محض عناد امیر المومنین علیه السلام تکذیب سید ابرار صلوات الله علیه و آله کردند».

تفسیر شریف لاهیجی، تالیف بهاء الدین شریف لاهیجی، جلد ۳، صفحه ۳۶۷، چاپ انتشارات علمی