حضرت امیر المومنین علیه السلام، همان ریسمان محکم الهی مورد تاکید قرآن است

حضرت امیر المومنین علیه السلام، همان ریسمان محکم الهی مورد تاکید قرآن است

جمال الدین یوسف بن حاتم شامی قدس الله روحه الشریف در کتاب شریف الدر النظیم روایت کرده است:

وحدّث سعيد بن جبير ، عن عبد الله بن عبّاس رضي الله عنهما أنّه قال : كنّا مع رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم ومعنا عليّ بن أبي طالب عليه السلام إذ جاء أعرابي فقال : يا رسول الله سمعتك تقول : «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ» [ من ] الذي يعتصم به؟ فضرب النبيّ صلى الله عليه وآله وسلم يده على يد عليّ بن أبي طالب عليهما السلام وقال : بهذا تمسّكوا .

ابن عباس گفت: ما نزد حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله نشسته بودیم و حضرت امیر المومنین علیه السلام نیر کنار ما بود که مردی اعرابی وارد شد و گفت: ای پیامبر خدا، شنیده‌ام که می‌گویی: «به ریسمان محکم تمسک بجویید» (سوره آل عمران، آیه ۱۰۳)؛ آن ریسمان محکم چیست که باید به آن متمسک شویم؟! حضرت محمد صلی الله علیه و آله دست حضرت امیر المومنین علیه السلام را گرفت و فرمودند: به این آقا تمسک بجویید.

الدر النظیم فی مناقب الائمة اللهامیم، تالیف جمال الدین یوسف بن حاتم شامی، صفحه ۳۱۰، چاپ موسسه النشر الاسلامی

مثل حضرت امیر المومنین علیه السلام مثل نهر عسل است

مثل حضرت امیر المومنین علیه السلام مثل نهر عسل است

امام صادق علیه السلام در تفسیر خود می‌فرمایند:

ويقال: مثل الجنة، مثل المصطفى (صلى الله عليه وآله) ومثل علي المرتضى (عليه السلام) مثل نهر العسل كما قال المصطفى (صلى الله عليه وآله): من أحب عليا فقد استسمك بالعروة الوثقى؛ فكما العسل شفاء الأبدان فكذلك محبة علي (عليه السلام) شفاء الأديان و الأرواح والقلوب والنفوس وكما أن العسل لا يحتمل العيوب وهو صاف، فكذلك علي (عليه السلام) هو ولي الله ووصي رسوله وإمام الهدى ومنار السبيل إلى الجنة، الذي أظهر الحق وكسر الأصنام وبايع البيعتين وهاجر الهجرتين وصلى القبتين وشهد بدرا وحنين ولم يكفر بالله طرفة عين ولنا فيه من الثمرات الحسن (عليه السلام)، ثمرة الإسلام، والحسين (عليه السلام)، مغفرة للمعاصي كيف يكون مستويا من أحبهم مع من خالفهم وأبغضهم، فمحبيهم في الجنان ومبغضيهم في خالد النيران وسقوا ماء حميما فقطع أمعائهم حتى لا ينسع فيه إلا الإنقطاع والحميم والقطران، فطوبى لمن آواهم في قلبه، والويل ثم الويل لمن أبغضهم بعد ما قال النبي (صلى الله عليه وآله): من أبغض عليا فقد أبغضني ومن أبغضني فقد أبغض الله فخصمه الرحمن ويلعنه الديان ويقرنه مع الشيطان ويخلده في النار.

مثل پیامبر صلی الله علیه و آله مثل بهشت است مثل علی علیه السلام مانند نهر عسل است، چنانچه حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کس علی علیه السلام را دوست بدارد، به ریسمان محکم الهی متسمک شده است. چنانچه عسل بدن‌ها را شفا می‌دهد، محبت علی علیه السلام ادیان و ارواح و قلب‌ها و جان‌ها را شفا می‌دهد و چنانچه عسل عیوب را در خود نمی‌پذیرد، امیر المومنین علیه السلام صاف است و عیبی ندارد. بدین جهت است که او ولی خدا و وصی رسول خدا صلی الله علیه و آله و امام هدایت و مناره‌ای است که به سوی بهشت هدایت می‌کند. او کسی است که اظهار حق کرد و بت‌ها را شکست و با پیامبر بیعت کرد و با هجرتش هجرت نمود و به دو قبله نماز خواند و بر بدر و حنین گواه بود و هرگز بت نپرستید و ثمره او حضرت حسن علیه السلام، ثمره اسلام است و ثمره دیگرش حضرت حسین علیه السلام عامل بخشش گناهان است. پس چگونه مساوی است کسی آن‌ها دوست دارد با کسی که با آن‌ها مخالفت کرده و دشمنی ورزیده است؟ پس محب آن‌ها در بهشت است و دشمن آن‌ها جاویدان در عذاب جهنم است و با نوشیدن آب حمیم و قطران وجودشان عذاب و متلاشی می‌شود. پس خوشا به حال آن کس که محبت آن‌ها در قلبش است و وای و وای بر کسی که آن‌ها را دشمن بدارد؛ چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: هر کس علی علیه السلام را دشمن بدارد، من را دشمن داشته است و هر کس با من دشمنی کند، با خدا دشمنی کرده است و خدای رحمان و دیان او را دشمن می‌دارد و لعنت می‌کند و شیطانی قرین و همراه او کرده و در عذاب آتش جاویدان می‌کند.

تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق علیه السلام، صفحه ۳۰۶، چاپ انتشارات سخن

عرضه ولایت امیر المومنین علیه السلام در عالم اظله

عرضه ولایت امیر المومنین علیه السلام در عالم اظله

امیر المومنین علیه السلام در فرازی از خطبه شریف البیان فرمودند:

أنا الذي أقامني اللّه في الأظلة و دعاهم إلى طاعتي، فلما ظهرت أنكروا، فقال اللّه سبحانه: «فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ‌ [فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ]».

«منم آن که خداوند در عالم اظله ولایتم را برپا داشت و مردم را به اطاعت من دعوت کرد، اما چون در دنیا ظهور کردم، ولایتم را انکار کردند؛ به این دلیل است که خداوند در قرآن (آیه ۸۹ سوره بقره) فرمود: آن گاه که نزدشان آمد، با وجود آنکه او را شناختند باز به او کافر شدند[، پس لعنت خدا بر کافران باد].»

مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، صفحه ۱۷۱، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از عبد الله قربانپور دلاور، صفحه ۵۱۵-۵۱۶، چاپ انتشارات طوبای محبت



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از برادران راشدی، صفحه ۵۴۹، چاپ انتشارات ذوی القربی



مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از سید محمد حسین حسینی، صفحه ۳۷۱، چاپ انتشارات آرایان



ولایت بهانه خلقت، تالیف حافظ رجب برسی، ترجمه فارسی از سید جلال الدین سیادتی، صفحه ۳۶۰، چاپ انتشارات شاهچراغ علیه السلام