فراخواندن مردم به امامشان در قیامت

فراخواندن مردم به امامشان در قیامت

مرحوم علی بن حسن زواره‌ای در تفسیر آیه: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لايُظْلَمُونَ فَتِيلاً» ([به‌يادآور] روزى را که هر گروهی را با امامشان می‌خوانیم. کسانی ‌که نامه‌ی عملشان [توسط امام حق] به دست راستشان داده‌ شود، آن را [با شادی و سرور] می‌خوانند و کمترین ستمی به آن‌ها نخواهد شد؛ سوره اسراء، آیه ۷۱) می‌نویسد:

و در لباب از امیر المومنین علی صلوات الله علیه نقل می‌کند که [فرمودند]: «در آن روز، هر قومی را بخوانند به امام زمان ایشان، پس خوشا حال قومی که امامان ایشان، ائمه معصومین علیهم السلام باشند نه ائمه کفر و ضلالت».

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۳، صفحه ۲۱۳، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی



پی نوشت: مرحوم طبرسی نیز روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در باب این آیه فرمودند: «أَنَّ الْأَئِمَّةَ إِمَامَانِ إِمَامُ هُدًى وَ إِمَامُ ضَلَالَةٍ؛ امامان دو گونه‌اند: امام هدایت و امام ضلالت». (به تعبیر دیگر یعنی امام دو گونه است: امام نور و امام آتش؛ امامی که مردم را به سمت نور و روشنایی هدایت می‌کند و امامی که مردم را با خود به بی‌راهه گمراهی می‌برد و در چاه تاریکی و آتش می‌اندازد.)

مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تالیف شیخ طبرسی، جلد ۶، صفحه ۲۰۹، چاپ دار العلوم

حضرت امیر المومنین علیه السلام و شیعیانش، همان رستگاران مورد اشاره قرآنند

حضرت امیر المومنین علیه السلام و شیعیانش، همان رستگاران مورد اشاره قرآنند

حسین بن حکم الحبری الکوفی از علمای بزرگ زیدیه روایت کرده است:

[۱] - حدّثنا أبو عبيد اللّه محمّد بن عمران المرزبانيّ، قال: حدّثنا أبو الحسن عليّ بن محمّد بن عبيد الحافظ ، قراءة عليه، في باب منزله في قطيعة جعفر، يوم الأحد لليلتين بقيتا من ذي الحجّة سنة ثمان و عشرين و ثلاثمائة، قال: حدّثني الحسين بن الحكم الحبريّ الكوفيّ، قال: حدّثنا حسن بن حسين، قال: حدّثنا عيسى بن عبد اللّه، عن أبيه [عن أبيه‌] عن جدّه، قال: كان سلمان يقول: يا معشر المؤمنين، تعاهدوا ما في قلوبكم لعليّ صلوات اللّه عليه فإنّي ما كنت عند رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قطّ، فطلع عليّ، إلّا ضرب النبيّ صلّى اللّه عليه بين كتفيّ، ثمّ قال: يا سلمان، هذا و حزبه‌ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ [٥ / البقرة ۲].

سلمان می‌گفت: ای گروه مومنان به آنچه (ولایت و محبت) در دل‌هایتان در باره علی صلوات الله علیه توصیه شده‌اید پای‌بند باشید، زیرا من هرگاه نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بودم و علی صلوات الله علیه می‌آمد، رسول خدا صلی الله علیه و آله به شانه من می‌زد و می‌فرمود: «ای سلمان، علی و حزبش (شیعیانش) همان رستگاران هستند». (اشاره به آیه پنجم سوره بقره) (۱)

تفسیر الحبری، تالیف حسین بن حکم الحبری الکوفی، صفحه ۲۳۱-۲۳۲، حدیث ۱، چاپ موسسه آل بیت علیهم السلام لاحیاء التراث



ما نزل من القرآن فی علی علیه السلام، تالیف محمد بن عمران مرزبانی، صفحه ۳۹، چاپ کتابخانه مجلس و سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی



(۱) «أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ آنان برخوردار از هدايتى از سوى پروردگار خويشند، و آنان همان رستگارانند».